Heb je het wel eens meegemaakt dat je ergens kwam, dat je voelde: “hier is iets aan de hand?” Allemaal vriendelijk en gastvrij en toch dat er onderhuids iets anders speelt: onbegrip, spanning, of wat het ook zijn kan.
Honden voelen dit allemaal feilloos aan; ze lezen de gedachtes in je hoofd.
Van de week was het weer zover. Olly liep alsmaar te dwalen door het huis, Hij vindt dan niet zijn rust op z’n vaste plekje in de mand. Als ik naar bed ga, komt hij me na en vind ik hem boven op de trap.
Olly is hyper-sensitief. Hij liet me weer zien wat zich allemaal afspeelde tussen mijn oren: onrust, boosheid, verdriet. Ik moest weer met mezelf aan de slag. En dat was niet eens zo makkelijk deze keer. Maar o, o, wat realiseerde ik me weer: wat staan honden (dieren) dicht bij hun mensen en wat zijn ze afhankelijk van hen.
Maar ook….hoe mooi; als we een open relatie/verbinding met hen willen, kunnen we hen zoveel leefplezier en rust geven.
Na een moeilijke week heb ik moeten werken aan mezelf. Het hielp me door de gedachte dat ook Olly z’n rust weer nodig had, dat hij weer rustig naast Serena in de mand kon slapen. Nu ik dit zo opschrijf, hoor ik hem zuchten in z’n diepe slaap. Dat maakt me tevreden en dankbaar na een hectische week.
Herken jij iets van dit soort omstandigheden? Een hond die steeds uitvalt, een hond die nerveus is en blijft en toch zou je zo graag die echte verbinding met je dier ervaren? Wat het ook is, er is altijd iets moois mogelijk tussen jou en je dier.
Recente reacties