Ik wil hier iets vertellen en dat ligt al een tijdje op mijn hart. Soms wordt gesproken over probleemgedrag bij honden. En zoals ik deze week nog weer meemaakte; er zijn veel experts die hierbij willen helpen om het “verkeerde gedrag” te fixen.
Ik moet eerlijk zijn, dit snijdt door me heen. Want wat is hier aan de hand: mensen hebben een probleem met het gedrag van een hond. En hiermee is het dier kansloos veroordeeld. Praten kan hij niet….hij kan geen kant op.
In mijn gedachte gaat het hier niet om probleemgedrag van een hond, maar de mensen zelf hebben een probleem. Daar begint het……..Ik zou dit willen omdraaien; kijk naar wat hij nodig heeft van jou en het leven, in plaats van zijn gedrag te veroordelen.
De praktijk laat zien dat mensen blij zijn als hun dier naar hen luistert……en liefs dat dit snel en makkelijk gaat. Een puppy-training is prima zolang het gaat om de band met je hond. Maar niet om een hond te creëren die voldoet aan onze behoeftes, zodat hij dan kan meedraaien in het ritme dat de mensen draaien in de maatschappij. Vaak ervaar ik hierin een machtspositie. De mens zet de lijnen uit en bepaalt. De hond is daaraan ondergeschikt. Hij heeft het ermee te doen.
Maar hoe is dat voor de hond? Is er aan zijn behoeftes gedacht? Dit is zwaar voor heel veel dieren. Ze moeten zich schikken naar de mens, of er is een probleem. En soms zie ik dat dit niet gaat. Het schikken is niet alleen buigen, het wordt breken of zelfs barsten, wat zich uit in bijtende honden, die radeloos zijn omdat over hun grenzen wordt heengegaan. En ik kan nog wel even doorgaan; wat te denken van een hond die agressief is omdat hij niet begrepen is? Of een onzekere hond die zich niet veilig voelt en altijd krabt door zijn nervositeit?
Ik wil een hond en een mens niet gelijkstellen. Maar ze zijn beiden levende wezens met verschillende behoeftes. En die twee kunnen in harmonie naast elkaar leven als ze zich openstellen voor elkaar. En de hond doet dat wel, die wil zich op je richten. Maar hoe is dat met jou?
Ik geloof niet in een machtspositie van de mens boven het dier. Maar in een relatie, gebaseerd op liefde, waarin het dier heel dicht bij zijn mensen staat. Als je onvoorwaardelijk houdt van je hond, dan zoek je naar datgene wat hem gelukkig maakt. Met die instelling opent zich een nieuwe wereld voor jezelf. Je gaat je hond begrijpen en je wordt er zelf nog blij van ook.
Het is mijn vaste overtuiging dat je zo ver kunt komen met een hond. Maar het hangt ervan af hoeveel wij er van onszelf in willen leggen. En daarin ook eerlijk naar onszelf willen kijken.
Recente reacties