Hondje Jim loopt samen met zijn baasje buiten in de zon. Het weer is warm en de lente laat zijn schoonheid zien. Jim is een gevoelig hondje en kijkt het liefst de kat uit de boom. “Meteen er opaf”, is niets voor hem.
Zijn baas vindt dat honden samen moeten kunnen omgaan zonder zeuren. Jim ziet nu op afstand een grote zwarte hond dichterbij komen. Hij ruikt hem al en heeft behoefte om afstand te bewaren. Maar nee, baas loopt recht op de andere hond met eigenaar af. Jim gaat op de grond snuffelen. Dit bevalt zijn baas niet zo goed. Deze laatste trekt Jim aan de lijn en zegt “kom op, loop maar door. Nu begint Jim hard te blaffen: “ik heb nee gezegd, heb je me niet gehoord? Dit gaat voor mij veel te snel.”
De twee mensen beginnen te praten met elkaar. De grote hond begint nu ook te blaffen; op dezelfde manier doet Jim zijn best om gehoord te worden. Hij zet een keel op en probeert zijn punt te maken: “dit wil ik niet, dat had ik toch gezegd?” Maar omdat Jim aan de riem loopt, kan hij geen kant op. Niemand heeft ook zijn lichaamstaal gezien, ook had niemand in de gaten dat hij zich niet oke voelde. Zijn hart begint hard te bonken.
Na een tijd loopt de man met Jim verder en Jims hart klopt ook weer rustiger.
Maar voor Jim telt: “ze snappen me niet, deze mensen, tel ik dan niet mee?” Als zoiets te vaak gebeurt, krijgen we nerveuze honden met zogenaamd “moeilijk gedrag.” Als hun mensen niet naar hun lichaamstaal kijken, niet luisteren naar wat dit te zeggen heeft, wat moet een hond dan doen? Inplaats van samen plezier hebben, wordt een dergelijke wandeling dan een bron van angst en spanning.
Onze honden geven goed aan wat ze willen. Alleen is het soms nodig om hun lichaamstaal te leren kennen. Als wij niet goed naar de eerste signalen luisteren/kijken, komen ze in problemen. Een hond wil juist het conflict vermijden. Maar…..hebben wij het in de gaten?!
Recente reacties